Pengenalan Taman Syurga dan Kitab Nasihat Agama dan Wasiat Iman
بسم
الله الرحمن الرحيم
اللهم صل على سيدينا
محمد وعلى اله وصحبه وسلم
Taman Syurga #1 (05.03.2015) TV AlHijrah
Habib Ali Zaenal Abidin Abu Bakar Al-Hamid
عن أنس بن
مالك رضي الله عنه
أنه قال, قال رسول
الله صلى الله عليه
وسلم, «إذا مَرَرْتُم برِياضِ الجنةِ فارْتَعُوا قالوا وما رياضُ الجنةِ قال حِلَقُ الذِّكْرِ» رواه الترميذي
Maksudnya: Anas bin Malik RA berkata bahawa Sabda Rasulullah SAW,
"Apabila kamu melintasi taman-taman syurga hendaklah kamu berhenti untuk
mengambil manfaat dan hasilnya". Para sahabat bertanya, "Apakah itu
taman syurga, wahai Rasulullah?". Jawab baginda, "Majlis-majlis zikir
(ilmu)."
Sedikit ulasan akan diberikan tentang apakah itu taman
syurga, perintah menghampirinya dan halaqah zikri.
1. ‘Riyadhul Jannah’ ialah ‘plural’ daripada perkataan
‘raudhatun’ yakni
kebun hijau yang dipenuhi pelbagai macam tanaman dan
buah-buahan. Kedua, perintah Nabi ﷺ ialah makan dan minum sepuas-puasnya.
2. Nabi ﷺ juga pernah menyebut kaitan taman syurga
dengan kubur, kerana kubur itu boleh menjadi satu daripada taman syurga atau
lubang neraka. Dikatakan taman syurga kerana alam barzakh merupakan tempat
pertama manusia diberi balasan hasil amalannya ketika di dunia.
Antara taman syurga di dunia, dengan taman syurga di
barzakh dan taman syurga yang sebenar, mempunyai kesinambungan yang berkaitan. Untuk mendapatkan taman syurga di
barzakh, untuk mendapatkan taman syurga di syurga, bermula dengan
taman syurga di dunia.
Apakah taman syurga di dunia? Nabi ﷺ menjawab, “Halaqah
zikir”.
Halaqah ialah lingkaran/bulatan, dan intinya ialah apa
yang dilakukan dalam halaqah itu. Zikir yang dimaksudkan mempunyai makna yang
luas, yakni tasbih, tahlil, tahmid dan macam-macam zikir yang ada, dan zikir
yang terbaik ialah Al-Quran nul Karim, dan untuk memahami semua zikir ini, kita
memerlukan kepada ILMU.
Oleh sebab itu, Allah Ta'ala menyatakan dalam Al-Quran
nul Kareem ‘orang yang berilmu’ dengan panggilan “ahlil zikri”.
“Bertanyalah
kepada ahli ilmu kalau tak mengetahui.”
Halaqah zikir yang dimaksudkan dalam hadis itu ialah
halaqah ilmu kerana untuk memahami yang disebut (dizikirkan), kita memerlukan
kepada ilmu. Maka halaqah zikir ialah halaqah ilmu.
Dalam hadis ketika Rasulullah ﷺ melihat sahabat duduk
secara berhalaqah di dalam masjid, baginda menghampiri dan duduk dalam majlis
itu dan bersabda, “Saya nampak rahmat turun kepada kamu, dan saya ingin
berkongsi untuk mendapatkan rahmat.”
Mereka duduk berzikir kepada Allah SWT dan sebaik-baik
zikir ialah ilmu. Baginda Rasulullah ﷺ juga pernah memilih halaqah ilmu
berbanding halaqah yang berzikir kepada Allah Ta'ala kerana manfaat ilmu adalah
lebih luas.
Pengenalan kepada buku bertajuk “Nasihat Agama dan
Wasiat Iman”, ditulis oleh Imam Abdullah bin Alawi Al-Hadad. Beliau berasal
dari Hadhramaut, Yaman, dilahirkan pada malam Isnin, 5 Safar 1044H. Beliau
lahir si sebuah perkampungan kecil berhampiran bandar Tarim, dididik oleh kedua
ibu bapanya, kerana kedua-duanya orang yang alim.
Qada’ Allah SWT mengkehendaki beliau hilang
penghlihatan ketika kecil, akan tetapi Allah SWT Yang Maha Adil tidak akan
mengambil sesuatu daripada seseorang melainkan akan diganti dengan kelebihan
yang lain. Allah SWT memberikan kepada Imam Al-Haddad kelebihan lain yang lebih
penting ialah mata hati yang celik. Sesungguhnya hakikat buta yang sebenar
ialah buta hati.
Oleh itu alangkah ringannya ujian orang yang buta mata
berbanding dengan orang yang diuji buta mata hatinya.
Imam Al Haddad terdidik daripada keluarga yang soleh,
dan para masyaikh dan sebagai satu sunnah yang ditetapkan oleh Allah SWT dalam
mengambil ilmu ialah dengan mengambilnya daripada para masyaikh dan ulama.
Demikian yang dilakukan oleh Imam Al-Haddad, biarpun beliau tidak dapat melihat.
Beliau berpindah dari satu kawasan ke kawasan yang lain mencari para guru untuk
mendapatkan ilmu, dan beliau menulis buku ini dan buku-buku yang lain, yang
sudah diterjemahkan ke pelbagai bahasa. Kitab ini akan dijadikan panduan dalam
rancangan ini. Walaupun setelah lebih 300 tahun beliau meninggal, bukunya masih
dipelajari, dikaji, diterjemahkan dan ini melambangkan ketulusannya yang
tinggi. Beliau meninggal di kota Tarim pada tahun 1132, pada usia 88 tahun.
Tajuk kitab “Nasihat Agama” ini diambil daripada petikan
hadis Nabi ﷺ: “Agama itu nasihat.” Sahabat bertanya untuk nasihat siapa?
Jawabnya, “Untuk Allah, untuk Rasul-Nya, untuk kitab, untuk para pemimpin, dan untuk
orang awam dalam kalangan masyarakat. Buku ini akan menyentuh kelima-lima
bahagian yang dinyatakan dalam hadis itu.
Hak sesama Islam ada 5, dan dalam sesetengah riwayat
mengatakan ada 6. Salah satunya ialah jika ada orang minta nasihat, maka
nasihatilah dia. Oleh sebab itulah buku ini dinamakan “Nasihat Agama..”
Nasihat dari segi bahasa apa beberapa makna. Pertama -
Sari madu yg tidak bercampur dengan satu apapun – perbuatan mengeluarkan sari
madu itu dinamakan ‘nasahal ‘asala’, yakni apabila memberikan nasihat,
seseorang itu perlu memberikan bahagian yang terbaik sepertimana sari daripada
madu.
Erti kedua: menjahit baju yang koyak. Ertinya,
bilamana menasihati adalah untuk menutup aib orang yang dinasihati, dan bukan
untuk menunjukkan rasa marah kepadanya.
“Wasiat Iman” diambil daripada firman Allah SWT. Kata
Imam As-Syafie, “Kalau di dalam Al-Quran nul Kareem tiada ayat selain daripada
ayat ini, memadai untuk umat Islam mengambil pengajaran.
Daripada hadis dan ayat yang dibacakan tadi tercetus
tajuk untuk kitab ini oleh Imam Abdullah bin Alwi Al-Haddad.
Kesimpulan:
Orang, bilamana hidupnya di dunia menjadikan umurnya
mendatangkan manfaat untuk orang ramai, maka orang itu akan kekal disebut
namanya walaupun sudah tiada.
Sayyidina Ibrahim pernah berdoa kepada Allah SWT:
“Ya Allah untuk aku lisan sidqin untuk orang-orang
setelah aku.” Apakah ‘lisan sidqin’ – pujian yang baik. Kenapa Nabi Ibrahim
meminta ‘pujian yang baik’? Tentunya kerana perbuatan baiknya sehingga hari ini
orang menyebutnya bahkan melakukan praktikal haji yang pernah dilakukan oleh
Nabi ﷺ Ibrahim.
Sehingga hari ini, walaupun telah lebih 300 tahun,
kita masih mengkaji kitab Imam Al-Haddad, kerana orang yang alim boleh telah
lama meninggal dunia tetapi namanya tidak terpendam bersama jasadnya. Kata Imam
Syafie, “Bukanlah orang yang meninggal itu dikatakan mati, akan tetapi orang
yang mati ialah orang yang hidup.” Bagaimana orang yang hidup boleh mati? Jika
tiada ilmu. Dan kata Imam Syafie, “Orang yang tidak ambil peluang menuntut ilmu
ketika muda, angkatlah 4 kali takbir kepada orang tersebut." Yakni, kerana orang itu
telah ‘mati’ apabila hatinya kosong daripada ilmu.
Kita berdoa moga-moga masa yang dilalui termasuk
daripada umur untuk mendapatkan ilmu, mendapat keberkatan ilmu, diberi rahmat
oleh Allah, keazaman untuk mengamalkan ilmu yang kita dapat, dan moga-moga
Allah SWT tambahkan lagi ilmu kepada kita lebih daripada apa yang kita belajar.
Amin Allahumma Amin.
*: Mohon ambil perhatian yang teks ini bukan disediakan oleh pendakwah seperti yang namanya tertera di atas. Ini cuma ringkasan dan sedikit petikan kata-kata mereka. Jadi, saya mohon pembaca menonton video di sumber asal untuk pemahaman yang lebih baik dan saya mohon maaf dan teguran atas segala kekurangan. Semoga, di sebalik segala kekurangan, masih ada yang dapat kita manfaatkan. Wallahu'alam.
